Franz Bergmann “Duikende kikker bij de waterlelie” polychroom bronzen beeld uit Wenen, ca. 1900

Weens bronzen beeld “Duikende kikker bij waterlelie” van Franz Bergmann in Wenen, ca. 1900.



Gepatineerd bronzen beeld van een kikker die op een waterlelie duikt, gemaakt in het atelier van Franz Bergmann aan het einde van de 19e of het begin van de 20e eeuw.

Onder de munt (zie foto) gesigneerd met het monogram van Franz Bergmann.



De Weense bronzen van Bergmann kenmerken zich door hun verfijnde uitvoering, hun veelkleurige patina en de met fantasie en humor geënsceneerde diermotieven.



Biografie:

Franz Bergmann (1861-1936) was de eigenaar van een Weense gieterij die talloze miniatuursculpturen van gepatineerde en bronzen oosterse, erotische en dierfiguren produceerde. De laatste waren vaak fantasierijke, humoristische, gehumaniseerde kunstobjecten.

Zijn vader kwam naar Wenen en richtte in 1860 een kleine bronsfabriek op. Franz Xaver Bergmann erfde de zaak en opende in 1900 een nieuwe gieterij. Veel bronzen uit de jaren 1900 waren nog steeds gebaseerd op ontwerpen uit het atelier van zijn vader. In zijn ateliers werkten, op tijdelijke basis, veel anonieme beeldhouwers, waaronder Bruno Zach, die Bergmann opdracht gaf om een aantal van zijn werken te bewerken en te gieten, waaronder enkele erotische werken ondertekend met "Prof. Tuch", een pseudoniem dat Zach gebruikte.

Aan het begin van de 19e eeuw waren er in Wenen ongeveer vijftig soortgelijke werkplaatsen die 'Weense bronzen' produceerden. 'Koudbeschilderd brons' verwijst naar stukken die gegoten en vervolgens in meerdere lagen versierd werden met zogenaamde stofverf, meestal gemaakt door vrouwen die thuis werkten.

De sensuele houdingen van jonge vrouwen in de Art Nouveau- of Oosterse stijl werden op discrete wijze verhuld door kleding of draperieën die zichtbaar werden zodra er op een knop werd gedrukt of een hendel werd bewogen. Talrijke dieren zoals muziektekens, hazen, beren, vossen, kikkers... maakten deze fabrieken beroemd.