Eugène COLIGNON (1876-1961): « Paysage mosan »

Het was tijdens de Triënnales van Namen in 1907, waar deze werken veel aandacht kregen, dat hij werd toegelaten om deel te nemen aan die van Brussel in 1908. In 1912 werd hij vader van een zoon, Joseph Colignon (1912-2011) . Datzelfde jaar toonde hij zijn interesse en sloot hij zich aan bij de Vereniging van Vrienden van de Waalse Kunst, opgericht naar aanleiding van de tentoonstelling van 1911 in Charleroi. Het doel is om vertrouwen te geven aan de kunstenaars van Wallonië, de tegenstanders van de Vlaamse kunst. In 1918 trekt hij naar de Provence, inclusief Martigues, en in 1920 keert hij terug naar Bretagne met de authentieke stempels van Concarneau-Rosborden, Brest en Audierne-Douarnenez. Hij bezocht met name de steden Quimper, Tréboul, Pont Aven, Concarneau, Brest, Landerneau, Camaret en de Pointe du Raz. In 1921 ging hij naar Duitsland en meer bepaald naar het Rijndal in Montjoie, Monschau, Oberlahnstein, Siebengebirge, Trier, Oberwesel, Drachenfels, Over-Wesel, ruïne van Stahleck en Keulen. Van 26 april tot 15 juni 1925 doorkruiste hij Frankrijk , met tussenstops in Parijs en Marseille. Dankzij de boot, de General Chansy, kwam hij aan in Algiers (Algerije). Hij ging naar Bou-Saâda, de wadi waar Etienne Dinet woonde, en ook naar Blida. Via zijn brieven deelt hij zijn emoties, zijn observaties. Hij begon zijn materiaal van de panelen, maar vooral van karton om het licht en de kleuren vast te leggen... Bij zijn terugkeer neemt hij de tijd om de Rode Rotsen van de Estérel in de buurt van Marseille te gaan schilderen. In 1927 inschrijving bij de artistieke coöperatieve vereniging van Brussel. In 1928 verblijft hij in Italië en meer bepaald in Florence, Rome en Venetië. Van 1930 tot 1946 doceerde hij tekenen aan de Academie van Namen. Tegen die tijd was hij teruggekeerd naar een donkerder palet, ongetwijfeld beïnvloed door de Tweede Wereldoorlog. In 1941 vestigde hij zich definitief in de villa van Beez. In 1952 werd hij lid van de Vereniging van Beroepskunstenaar