Albert DANDOY (1885-1977): « Les genêts et panorama de Meuse »

Albert André Dandoy werd geboren op 3 april 1885 in Namen. Hij is het vijfde en laatste kind van Auguste Dandoy (1839-1893), landschapskunstenaar en professor aan de Academie voor Schone Kunsten in Namen. Met zo'n vaderfiguur is het dan ook heel logisch dat hij al vroeg interesse toonde in de beeldende kunst en de lijn voortzette die lang geleden was ingezet door zijn grootvader, Jean-Baptiste Dandoy (1799-1873), schilder en restaurateur van oude schilderijen. Op de schoolbanken daarentegen ondersteunt het de strengheid en het gezag van het traditionele onderwijs zeer slecht. Wat is het hem waard om achtereenvolgens te worden uitgesloten van het college van de jezuïeten en het Atheneum van Namen. Na deze reeks ontslagen besloot zijn moeder, Elise Gerondal, hem in te schrijven aan de Academie voor Schilderkunst, waar wijlen haar echtgenoot ooit lesgaf, die stierf toen Albert nog maar acht jaar oud was. In dit etablissement perfectioneerde hij, in contact met de meesters Vanden Eede en Merny, zijn schilderkunsten. Na zijn tijd aan de Academie volgde hij lessen bij Gustave Jomouton, hoogleraar hout- en marmerimitatie, met als doel het beroep van decorateur uit te oefenen. Tien jaar lang wijdde hij zich onafgebroken aan het industriële schilderwerk. Dit alles terwijl hij helpt in de financiële kosten van zijn moeder, die slechts een mager weduwenpensioen ontvangt. Pas rond 1912 maakte Albert zijn debuut als schilder met het schilderij Meuse à Godinne. Een hobby die hij zal kunnen verdiepen met de werkloosheid veroorzaakt door de Eerste Wereldoorlog vanaf 1914. Tijdens de periode van het conflict wijdt hij zich ook aan pentekenen en etsen, waarmee hij de werken van zijn vader reproduceert canvas. Tegelijkertijd maakte hij voor het eerst op een ezel schilderijen van zijn eigen compositie. Naast interesse in de composities van zijn vader, trachtte hij namen te bestuderen zoals Joseph Quinaux, François Roffiaen, Théodore Baron en Félicien Rops.