Alfred MARTIN (1888-1950): « paysage lumineux gaumais ou ardennais »

Alfred Martin, opgeleid aan de Academie voor Schone Kunsten in Luik, was een begenadigd leerling van Adrien de Witte en tijdens de eerste helft van de 20e eeuw was hij zowel een schilder, een graveur als een illustrator die gewaardeerd werd door zijn tijdgenoten. Aangemoedigd door Émile Berchmans, Armand Rassenfosse en Auguste Donnay verwierf deze vertegenwoordiger van de Waalse kunst echte bekendheid dankzij het gemak waarmee hij alle genres en onderwerpen benaderde. Luik, de stad, zijn volkswijken, zijn tradities, zijn folklore, zijn processies hebben de eer gehad van zijn schilderijen, evenals de taferelen van het dagelijks leven. De landschappen van de Ourthe, de Amblève en de Vesder zijn evenzovele speeltuinen die de aquarellist waardeert; het geeft ook heel goed de besneeuwde landschappen weer en geeft veel interpretaties van uitzichten op dorpen. Ook kerkinterieurs hebben zijn voorliefde. Zijn drieluik in de kerk van Saint-Denis in Luik (1926) getuigt nog steeds van zijn belangstelling voor religieuze schilderkunst, zoals die voor de basiliek van Chèvremont (1929). Zijn naakten evenzeer als zijn expressieve portretten vormen een extra waaier van zijn talent. Met name Louis Banneux, Noël Dessard en Charles Delchevalerie deden een beroep op Martin om boeken te illustreren die waren gewijd aan Ardense legendes, steenkoolarbeiders of het eren van collega's. Xylograaf, Alfred Martin is nog steeds de auteur van affiches (vooral voor de NMBS) en vele tekeningen die hij maakte in zijn kleine atelier in Luik. Privé Archiefcentrum van Wallonië, Destrée Instituut, Paul PIRON Press Reviews, Woordenboek van Belgische beeldende kunstenaars van de 19e en 20e eeuw, Lasne, 2003, t. II, p. 136 Waals leven, IV, nr. 252, 1950, p. 290 Uittreksel uit de site Kennis van Wallonië Paul Delforge, mei 2016