ANDRE BAUD pour VALLAURIS, service cruche et 6 verres en céramique, ca 1960

André Baud in Vallauris, set met kruik en 6 keramieken bekers, ca. 1960. Elke stuk is met de hand beschilderd, met een grafisch spel van zwarte en gele lijnen en lussen op een witte achtergrond. De binnenzijde van de bekers en de kruik is geglazuurd in contrasterende, levendige kleuren (oranje, groen, geel en turquoise), typisch voor de Zuid-Franse producties uit die tijd. Dit soort serviessets weerspiegelt de gezellige en decoratieve geest van de Vallauris-keramiek uit de jaren '60-'70, een periode waarin de stad een grote bloei kende dankzij de ontmoeting tussen ambachtelijke traditie en modern design. Set in perfecte staat, alle stukken zijn gemerkt “VALLAURIS”, behalve de lichtgroene beker. Biografie: André Baud (1903–1986) volgde zijn opleiding aan de École des Beaux-Arts in Bourges en daarna aan de École des Arts Appliqués in Parijs, waar hij in de jaren 1920 verschillende onderscheidingen behaalde. Na werkzaam te zijn geweest in verschillende faïencerieën vestigde hij zich in 1942 met zijn echtgenote Micheline Bour in Vallauris, waar zij een fabriek van de familie Milazzo overnamen. Samen ontwikkelden zij een productie van kook-, gebruiks- en siervaardewerk, dat werd verkocht in hun eigen winkel. Na Suzanne Ramié (atelier Madoura) werd André Baud een sleutelfiguur in de heropleving van de keramiek in Vallauris. Hij werkte nauw samen met Robert Picault en Roger Capron (atelier Callis, 1945). In 1946 organiseerde hun trio — Madoura, Baud en Callis — in het Nérolium de eerste tentoonstelling van Vallauris-pottemakers, de oorsprong van de latere Internationale Biënnale van de Keramische Kunst in Vallauris. In deze bloeitijd ontmoette hij Picasso, Paul Eluard en Henri Grailhe, en hij maakte deel uit van een belangrijke groep keramisten met Roger Capron, Jacques Innocenti, Robert Picault en de Poterie du Grand Chêne. Zeer betrokken zette hij zich ook in voor de Association Vallaurienne d'Expansion Céramique (AVEC) en voor de culturele commissies van de gemeente. Baud ontwikkelde een persoonlijke stijl waarin sobere, pure vormen de matte zwarte of witte achtergronden benadrukken, vaak gecombineerd met levendige glazuren. Zijn inspiratie verweefde astronomie, flora en fauna, en hij creëerde zowel gebruiksvoorwerpen als unieke werken van hoge kwaliteit. Ondanks financiële moeilijkheden die hem in 1969 dwongen Vallauris te verlaten, bleef zijn werk breed erkend, bekroond met talrijke internationale prijzen in Albisola, Parijs, Istanboel en Vallauris. Zijn bijdrage wordt beschouwd als essentieel voor de Franse moderne keramiek en voor de uitstraling van Vallauris in de naoorlogse periode.