Pipe sculpture en écume dans son étui “Chasseur & chiens de chasse“, XIXe s

Pijp sculptuur in schuim in zijn etui “Jager &jachthonden”, 19e eeuw.

Pijp gesneden in zeeschuim, met een scène met een jager en zijn jachthonden. Het geheel is in reliëf bewerkt, waardoor de details van de dieren en mensen goed tot hun recht komen. Het mondstuk is van barnsteen en de pijp wordt bewaard in zijn originele etui.

Pijpen van zeeschuim, die in de 19e eeuw gewaardeerd werden om hun lichtheid en fijne sculptuur, werden vaak versierd met figuratieve of verhalende scènes. Jachtmotieven (honden, jagers, paarden, wilde dieren) waren bijzonder populair en weerspiegelden de decoratieve smaak van die tijd.



Zeeschuim (of meerschaum in het Duits, wat letterlijk ‘zeeschuim' betekent) is geen schuim, maar een natuurlijk mineraal:

De echte naam is sepioliet.

Het is een witte, lichte en poreuze klei, die voornamelijk bestaat uit gehydrateerd magnesiumsilicaat.

Het wordt vooral gevonden in Turkije (in de regio Eskisehir, waar de mooiste afzettingen te vinden zijn), maar ook in Griekenland, Spanje en Noord-Afrika.

Waarom wordt het gebruikt voor pijpen?

Het is zeer licht: dus prettig om vast te houden en te roken.

Het is poreus: het absorbeert nicotine en teer, waardoor de rook zachter wordt.

Hittebestendig: brandt niet snel.

Gemakkelijk te bewerken: omdat het in ruwe staat zacht is, konden ambachtslieden zeer gedetailleerde versieringen maken (menselijke figuren, dieren, jachttaferelen, enz.).

Natuurlijke patina: bij gebruik verkleurt zeeprots geleidelijk, van ivoorwit naar honinggeel en vervolgens naar oranje-bruin. Deze verandering was in de 19e eeuw zeer gewild.