Schaal / schotel met tritons - Goden van de zeeën - verguld brons en marmeren sculptuur, 19e eeuw

Mythologische beker met Tritons - Verguld brons & marmer, 19e eeuw. Een uitzonderlijk decoratief element.

Deze sculpturale kom uit de 19e eeuw belichaamt de verfijning en symboliek van de Oudheid. Drie verguld bronzen tritons, krachtige half-mens-half-vis figuren uit de mariene mythologie, ondersteunen een geaderde Toscaanse marmeren schaal in een plechtig, sculpturaal gebaar. Hun dynamische, expressieve houding, gecombineerd met de precisie van het jagen, geeft het stuk een dramatische, bijna architecturale uitstraling. De tritons rusten op een ronde basis in meervoudig marmer (Mazy zwart, geaderd rood) ondersteund door drie bronzen 'dierenklauw' voeten.

Deze tritons met hun dubbele staarten en gespleten baarden zouden hybride zeegoden kunnen voorstellen, beschermers van de diepte, ouder dan Triton zelf - als personificaties van de oerelementen van de zee, halverwege tussen mens, heilig monster en vergeten god.

Dit stuk is in prima staat, met een paar lichte deuken en sporen van slijtage op de rand van de kom.

Het zou heel goed in het midden van een tafel kunnen staan als presentatieschaal, of op een bureau als inktpot...

Mythologische interpretatie van salamanders met dubbele staarten en baarden:
De hier afgebeelde figuren zijn waarschijnlijk geïnspireerd op Triton, de zeegod zoon van Poseidon (Neptunus in de Romeinse tijd) en Amphitrite. Deze figuren gaan echter verder dan de eenvoudige klassieke voorstelling van de enkele triton: ze bezitten versterkte en gehybridiseerde attributen, kenmerkend voor bepaalde secundaire mythologische figuren of latere barokke/Neoklassieke interpretaties.

Dubbele vissenstaart:
In de mythologie worden zeemeerminnen en bepaalde zeegenieën (vooral in de middeleeuwse of barokke iconografie) soms afgebeeld met twee staarten, een symbool van absolute beheersing van het waterelement.

De dubbele staart kan ook wijzen op een krachtiger of voorouderlijk bovennatuurlijk wezen, een evolutie van de klassieke triton tot een zeedemon of een secundaire chtoniaanse godheid, die in staat is om in meerdere richtingen te zwemmen en daarom alomtegenwoordig of almachtig is in zijn element.

Tweepuntige baard:
In oude voorstellingen was de baard een teken van wijsheid, viriliteit en autoriteit.

De tweedeling kan worden gelezen als een symbool van ambivalentie of dualiteit: de zee is zowel voedend als vernietigend, kalm en woest.

Formeel gezien roept het ook tentakels of zeewier op, wat de fusie tussen de mens en de krachten van de zee versterkt.